Page 71 - My FlipBook

këndshme, por maska me ata sy të mbyllur e me
një si nënqeshje të hidhur në buzë, më duket se
fle t e përbuz një epokë të tërë që e bëri M itrushin
të na ikte aq shpejt.

** *

Nata shkoi si shkoi me ec e jake e pa gjumë.
Të nesërmen, qysh herët, isha përsëri në shtëpinë
e M itrushit. Vinin e iknin pak njerës, më shumë
të afërm nga Tirana e disa nga Pogradeci. Erdhën
disa kurorë me lule artificiale të porositura prej
tyre. Shqetësimi im ishte se ç'do të shkruhej në
shtypin zyrtar për vdekjen e tij. Afër drekës erdhi
Sterio Spasse që më thanë se po interesohej për
këtë gjë. E pyeta. Bëmë ç'm undëm - tha. Do të
bo to h e t në "DRITA", lajm ërim i i vdekjes me
fotografinë dhe me fjalë të mira për kontributin e
tij në letërsinë tonë.

Po diçka nga krijimtaria e tij do të botohet me
këtë rast? - e pyeta.

Duke më vënë dorën në sup, kokulur, Sterio
më tha:

Edhe kaq sa bëmë, u bë shum ë...
Ditën e diel, d.m .th. tre ditë më vonë, më 7
maj 1967, në faqen e katërt të gazetës "DRITA"
u botuan ato që më pati thënë Sterio. Në faqen
letrare të asaj gazete nuk mund të kishte vend
për të botuar diçka nga krijimtaria e M itrushit,
sepse duhej të botoheshin disa "poezi kote"
kushtuar dëshmorëve prej poetësh krejt të
panjohur e që nuk u njohën ndonjëherë si të tillë.
Nejse... M inutat po shkonin. Po afrohej ora e
varrimit.
Ndërsa rrija në dhomë ulur në një cep, i mbyllur
në vetvete sa më bezdisnin pësh-pësh-et që bënin

68