Page 26 - My FlipBook

3%Tt/?orm / e w>na

POEMA E QYTETIT

Te qyteti kaq shumë zmadhuar
Kaq shum’i populluar
Anës rrugës fort mir’ asfaltuar
Po ec një grua e moshuar
E vetmuar
Një çantë të vogël
Me paret e pensionit
Mban në duar
Ec e flet me vete
Duke numëruar:
Elektrik, uj’e telefon
Duhen paguar.
Rënkon e shkon
E pezmatuar,
Po, një djalë e ndal
Zonjë -tha- më fal
Dikush po ju thëret
Ajo kthen kokën pas
Në cast, ai, çantën rrëmben
Dhe vrap e vrap
Rrugicën kthen e humb

25