Page 90 - My FlipBook

M itrushit, për atë frym ëzim të pashoq e me
shpirt thellësisht shqiptar, mund të them i se i
kishte hije, si askujt tjetër ndër shkrim tarët tanë,
të përsëriste fjalët e francezit të madh Pierre-Jan
Beranger:

"Le peuple c'est ma muse..."
Dhe sepse populli ka qenë muza e tij, ai lexohet
e do të lexohet me ëndje nga njerëz të thjeshtë,
nga intelektualë të lartë si dhe nga shkencëtarë
të fto h të dhe për të gjithë do të jetë një minierë
e begatë. Në takim et e mia të rralla me shkrimtarë
shqiptarë, përgjithësisht të njohur, gati të gjithë
ata, kur ka ardhur fjala, më kanë dëshmuar pa
ngurim, madje me një lloj krenarie të sinqertë, se
librat e M itrushit i mbajnë te komodina pranë
shtra tit dhe se i kanë lexuar që në të ri, por u
kthehen t 'i shfletojnë herë pas here. Lum ai
shkrim tar që arrin të bëhet i tillë!

***

M itrushin e njohin të gjithë si poet, tregim tar
të pashoq, romancier të një lloji të veçantë, kritik,
përkthyes. Këto e të tjera janë të njohura dhe
sado të zgjatem do të mbetem i mangët. Këtu
dua të flas për një shkrim të M itrushit që është
gati krejt i panjohur për lexuesin tonë. Fjalën e
kam për studim in "Vendet e largim it në këngët
popuiiore s h q ip e " që më duket se përmban
tharmin për vepra shkrimtarësh të tjerë shqiptarë
të shkruara prej tyre më se dyzet vjet rnë vonë.

Më poshtë po shënojmë disa fragmente nga
ky studim dhe lexuesi vetë mund të shohë vlerat
e veçanta të tij në shërbim të përshkrimit të saktë
të biografisë historike të popullit tonë:

"Këngët tona popuiiore përmbajnë brenda tyre

87