Page 12 - My FlipBook

kishs. të miat. Rrija në ata shkëmmnjtë buzë
detit, matanë Ujit të Ftohtë, në mes natyrës aq
të bukur, në ato vite pa asnjë brengë. Delin e
kisha përpara, jetën e kisha përpara. Ne mes të
këngës së ëmbël të valëve që lëpin shkmbinjte
pranë këmbëve të mia„ rrija dhe lexoja Leo-
pardin...

Lingua mortal non dice
quel ch’io sentiva in seno...(l)

Pastaj, kur dielli fillonte të ulej nga Sazan5,
merrja përpjetë dhe ngjitesha te Lasgushi.

Nga oborri përpara Senatorit hapej një pa-
noramë madhështore mbi det dhe gjer tutje
nga Vlora e më përtej, nga Narta.

Primavera, d’intorno
brilla nell’aria, e per i campi esulta...12

Ishte pranvera e vitit 1959.
Shëtisnim aty, në oborr. Ishte i së-

murë, por gjithmonë i gatshëm të bise.donte
për artin, për poezinë.

Aty filloi të më hapej pak ajo deriçka e
ngushtë për të hyrë' në rrugën e gjatë e të
ndërlikuar, që të shpinte në zemrën e thellë
të Lasgushit. Nëpër këtë rrugë kam ecur me

1) Giuha e vdekshme s’e thotë atë që ndjeja në gji...
(Xh. T.eooardi, «A. Rilvia»)

2) Prainvera përreth,
Shkëlqen në ajër, e nër fusha ngazëllohet (Xh. Leopar-
di; -«A. Silvia»-.

10